Handbörur. Saltfiskbörur. Þegar saltfiskurinn var þurrkaður var hann tekinn úr stakknum og staflað á svona börur sem tveir báru á milli sín til að dreifa honum um fjöruna. Best var að breiða fiskinn þar sem gróf möl var í fjörunni og enginn sandur. Mölin var alltaf hrein, sjórinn sá um það. Til að nýta plássið var fiskinum raðað vandlega. Honum var snúið um miðjan dag ef þurrkur hélst. Ef fór að rigna þurfti hraðar hendur að taka saman og stakka. Þá var hlaðið eins og komst á börurnar og hlaupið með þær.